Druk had ik het. Ik had het druk en voelde ook de druk. Niet dat dit altijd onprettig was, helemaal niet zelfs. Ik kreeg ook een kick van de deadlines en het heerlijke gevoel na het closen van een deal, verslavend! Maar mijn lichaam vond het minder leuk. Steeds vaker dacht ik om 3 uur, pff ik krijg een dip. Overigens mijn sociale leven werd er ook niet beter op, doordat ik regelmatig veel minder energie had dan ik wilde om leuke dingen te doen. En ik miste duidelijk iets, maar ik wist niet precies wat.
Wat ik toen nog niet wist, maar nu, na meerdere coachopleidingen, vele gesprekken, workshops en boeken verder, wel weet is:
Ieder gemis komt voort uit een verlangen.
Het op zoek gaan naar mijn verlangens en deze serieus nemen was het mooiste wat ik mijzelf kado heb gedaan. Verlangens die ik aan het begin van mijn zoektocht met de nodige weerstand en gêne formuleerde, zoals bijvoorbeeld aanzien en status, bleken mij aangeleerd te zijn en minder belangrijk dan ik dacht. En vervolgens gebeurde iets vreemds: hoe minder belangrijk ik ‘status en aanzien’ begon te vinden, hoe meer mensen er juist naar me opkeken! Maar nu was het anders, want het meest fijne was dat men nu ineens geïnteresseerd was in mij als persoon en niet in wat ik bereikt had.
Wat coaching en reflectie mij ook hebben gebracht is het besef dat ik hoog sensitief ben. Toen ik dit net ontdekte besef aan mijn beste vriendin vertelde schoot ze in de lach, zo verbaasd was ze dat ik dat niet wist. Maar ik wist echt van niets, ik had dit volledig geblokt, omdat ik alleen op die manier mijn leven volhield. Ik kende overigens de term niet eens….
Het niet toelaten van mijn sensitiviteit heeft me ook geholpen met het maken van ontzettend snelle carrièrestappen en het op jonge leeftijd reeds bekleden van zware functies. Maar ik was meer dan die ambitieuze vrouw. Mijn verstand nam echter zoveel plek in dat er gewoonweg geen ruimte was voor mijn gevoel en spiritualiteit. En dit zorgde bij mij uiteindelijk voor een disbalans, die zich uitte op vele manieren. Door bijvoorbeeld steeds vaker een stijve nek, tekort aan energie en een kort lontje (aldus het thuisfront).
Mijn gemis kwam voort uit mijn verlangen naar aandacht voor mijn echte ik en durven luisteren naar mijn gevoel.
Ik gunde mezelf de tijd voor een investering in ‘mij’. En vervolgens werkte dit ook positief door in mijn kinderen, mijn relatie, mijn werk en mijn directe omgeving.
Het terugbrengen van balans, het hervinden van mijn echte ik (authenticiteit) en het mogen zijn van mijzelf, ik gun het eenieder die deze behoefte ook heeft, om daarin te investeren.
